Hiçbir zaman iyi bir yazar olamadım. Duygularımı düşüncelerimi istediğim gibi ifade edemedim kağıtta. Edebiyatım, dilim buna yeterli olmadı. Buna rağmen 2008'in başında ben de başladım blog yazmaya. Neden başladığımı tam olarak hatırlayamıyorum, ama çevremdekilerin yazdığını görünce ben de bir bakayım nasıl oluyormuş bu iş demiştim. Başladım bir süre bir şeyler çizittirmeye. Yazmaya çalıştıkça türkçemin ne kadar berbat olduğunu, dilimin ne kadar yetersiz olduğunu, hatta düşündüğümden daha da yetersiz olduğunu gördüm. Tuhaftır, duygularımı ingilizcede çok daha rahat ifade ettiğim oluyor ana dilim yerine, işte bu yüzden yabancı dilde hikayeler, yazılar yazmaya başladım. Sonra o da olmadı bıraktım blog yazmayı bir süre. Çünkü nasıl oluyorsa kendi yazdıklarım bana çok yapay geliyordu. Ama ne kadar yapay olursa olsun çok önemsiyordum bu blog işini. Yeri bende her zaman farklıydı. Uzun aylar yazmadan geçiyor, sonra geri geliyordum blog sahalarına. Birkaç ay önce yazmaya başladım gene. Gün geçtikçe şunu fark ettim ki içimdekileri çok daha rahat ifade edebiliyordum artık. Blog yazmak insanın dilini gerçekten çok geliştiriyor. Hala kötü yazıyorum, ama en azından yazdıklarım yapay gelmiyor artık. Yetmezmiş gibi hem gelişiyorum, hem de içimde beni boğan şeyleri dışarı aktarıyorum. Blog benim için vazgeçilmez bir olay haline geldi. Rahatlamak istiyorsanız siz de yazın diyorum.
Seni seviyorum blogum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder