Bu yıl mezun olamadım evet. Olmam gerekiyordu, ama tembelliğimden olamadım. Aslında böyle bir konuyu pek de dile getirmek istemiyordum. Kendime bile unutturmaya çalışırken tutup da bloga yazmak ne kadar doğru bilmiyorum. Bastırmaya çalışıyorum sürekli bu konuyla ilgili duygularımı, ama başlardaki gibi başarılı değilim bu konuda sanırım. Evet üzülüyorum, hem de deli gibi üzülüyorum. Herkes gibi 1-2 dersten uzasaydı çok daha rahat davranabilirdim. Ama değil işte öyle. Sürüsüyle dersim var ve nasıl bitecek hepsi hiçbir fikrim yok. Bitemezse diye ödüm kopuyor. Yeterince uzamışken biraz daha uzamasına ne kadar tahammül ederim bilmiyorum. Bütün arkadaşlarım mezun olmuşken, tek başına derslere girmek, öğle arasını nasıl geçireceğini kara kara düşünmek yeterince kötü zaten. Eskiden hoca dersi erken bitirince çok sevinirdim, şimdi ise daha çok yalnızlık anlamına geldiğinden nefret ediyorum. Kimseyle kaynaşmak, muhabbet etmek istemiyorum. İstiyorum da istemiyorum. İstemiyorum işte, neden ben de bilmiyorum. Daha ilk dönemim bitmemişken, deli gibi çalışmam lazımken ben bir de şimdiden 2. dönem için endişeleniyorum, üzülüyorum, paralıyorum kendimi. Zaten asıl mahveden beni 2. dönem derslerim. Evet çok dersim var, evet çok tembellik yaptım zamanında, evet hala da tembellik yaptığım oluyor, ve evet bu konuda çok salağım.
Bunları düşünmekten o kadar stres oluyorum ki bitmek tükenmeyen korkunç bir baş ağrısı oluştu bende. Stresten sürekli yiyorum, geceleri uyuyamıyorum kabus görüyorum, başım dayanılmaz bir şekilde ağrıyor, yüzüm sivilce doldu, kilo aldım, ota boka ağlıyorum ya da sinirleniyorum... Evet bunların hepsi sadece ve sadece okul ve dersler yüzünden oluyor. Ya da salaklığım yüzünden. Gerçi hepsi aynı kapıya çıkıyor; ya bunları baştan düşünecek kadar ya da başıma geldiğinde hiçbirini takmayacak kadar akıllı olacaktım.
Sanırım bunalıma girdim. Şu yazıyı yazarak birazcık olsun rahatlamayı bile fazla görüyorum kendimde. Siktir et diyorum kendi kendime edemesem de. Bu aralar sık sık kendimden nefret ederken buluyorum kendimi. Evet evet bunalıma girdim ben.
2 yorum:
yazını tesadüfen okuyunca üzüldüğümden yorum bırakmak istedim. Geçen sene aynı aşamalardan geçmiş biriyim, hele o 1. dönem derslerini vermeden 2. döneme kaygılanma saçmalığını ne yazıkki bende çektim. Ama rahat olup çalışmaya çalışırsan halledemeeceğin şeyler değil. Şimdi dönüp bakınca kaygılarım saçma geliyor. Tabi düzenli tüm derslere girmen ve çabalaman önemli. Yıl sonu mezun olduktan sonra dönüp hatırlamıyorsun bile çektiklerini.. Benden en deneyimlisinden söylemesi :)) panikleme ve çalış.
ay çok mutlu oldum bu yorumu görünce :) çok teşekkür ederim biraz olsun iyi oldumm :))))
Yorum Gönder