Susmak

Konuşmak istiyorum ama konuşamıyorum. Boğazımda düğümleniyor kelimeler. Çığlık atmak, avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum, ses çıkmıyor ağzımdan. Hırsımı alamayıp ağlamak istiyorum, gözyaşlarımda boğulmak... Göz pınarlarım kurumuş bu defa da, inmiyor yaş aşağı. Derdimi anlatmak istiyorum, beynimin içindeki ses çığlık çığlığa: "Anlayın beni artık! Küçümsemeyin önemsediğim şeyleri!". Deniyorum, gene ses yok. Boğazımda dizilmiş kelimeler yine, çıkmaya korkuyorlar. Çıkmaktan korktukça içimde büyüyorlar, kanser gibi hücrelerimde çoğalıyorlar. İnsanın avazı çıktığı kadar susması böyle bir şeymiş. Ben konuşan bir dilsizim...